Big Daddy Wilson review: Freddie |
 |
Net zoals zo velen van zijn landgenoten is ook deze Big Daddy Wilson als gevolg door de liefde in Europa blijven wonen en meer bepaald in Duitsland. Big Daddy Wilson werd geboren in North Carolina en heeft door zijn arme bestaan tijdens zijn jeugd de ‘blues’ aan de lijve kunnen ondervinden. Anders dan zijn ‘fellow Americans’ werd hij al tijdens zijn militaire dienst verliefd op een Duitse en vond zo zijn stek bij onze Oosterburen. Gek is wel dat het juist in Duitsland was dat deze Big Daddy Wilson in contact kwam met bluesmuziek want van huis uit was het gospel dat de voorkeur meekreeg. Al snel begon hij teksten neer te pennen en werd al onmiddellijk als blues artiest gewaardeerd in Duitsland. Het was Thomas Ruf die hem in 2009 bij Ruf records onderbracht om daar zijn eerste solo album uit te brengen met als titel ‘Love is The Key’. Daarvoor werkte Big Daddy Wilson aan diverse projecten mee maar met het eerste soloalbum kwam er dan ook weer een kentering in zijn bestaan. Gelijk met zijn verschijning op ‘Duvel Blues’ editie 2015 kwam ook zijn 2de album uit bij Dixiefrog dat in 2013 ook het prachtige ‘I’m Your Man’ uitbracht. Voor de productie van deze ‘Time’ tekende ook weer Eric Bibb en wanneer je een uitgesproken fan bent van Eric weet je al wat je kan verwachten. Samen met Eric Bibb en Big Daddy Wilson kwam ook Staffan Astner helpen en het merendeel van de nummers werd dan ook door hen geschreven al gebruikt Big Daddy voor de ‘credits’ zijn eigen naam zijnde Wilson Blount. De eigenschappen van Big Daddy Wilson zijn uiteraard zijn warme soulvolle stem die bijzonder goed past bij de blues die hij brengt. Opener is ‘Time To Move’ en de ‘signature’ van Eric Bibb is al meteen duidelijk en dit zal het verdere album ook zo blijven zeker als je jezelf verdiept in ‘Bullfrog’, een nummer dat wordt gekenmerkt door de fijne slide van Staffan Astner. Op dit nummer komt ook Roberto Morbioli zijn hulp aanbieden als backing vocal samen met Nicola Taccori en Paolo Legramandi. Titeltrack ‘Time’ is weerom van de hand van Wilson en Staffan en hierop neemt Big Daddy Wilson de akoestische gitaar ter hand en met dit nummer bevinden we ons duidelijk bij de gospelblues waarop Staffan Astner de ‘Diddley Bow’ ter hand neemt en samen met de ‘tremelo’ van Eric Bibb wordt het eerder feel like crying van zoveel moois. ‘Dead End Road’ kregen we ook op Duvel Blues te horen maar waar Big Daddy Wilson aldaar zijn warme stem nog in de verf zette door de hulp van zijn kunde op de ‘snare’ is Wilson meestal alleen met zijn stem te bewonderen op deze ‘Time’. Op deze titelsong verschijnt ook Kai Strauss op de elektrische gitaar. Hoeveel keer je ook luistert naar deze ‘Time’ het blijft genieten met deze warme blues is het telkens weer genieten. Nummers als ‘Mama’s Words’ en ‘Daisy’ zijn nummers die werkelijk uit het leven van Wilson zijn gegrepen en verplichten jezelf ook dieper naar de teksten te luisteren om zijn visie over de blues nog beter te kunnen begrijpen en na het beluisteren van dit pareltje zijn we ready om op replay te drukken zeker door het aanstekelijke reggae getinte ‘We’re Ready’. Deze ‘Time’ is eentje om altijd te blijven koesteren en daarvoor bedanken we naast Big Daddy Wilson ook de verschillende artiesten die hun medewerking verleenden aan dit album zoals Eric Bibb, Staffan Astner en Wilson’s liefde Helga Blount en nog zovele anderen.
|
|
Tracks: Time To Move
|
|
more info: year: 2015 artist: Big Daddy Wilson label: Dixiefrog promotion & bookings: Carolin Wobben
|
|